Actividad:1998-2010
Estilo: Hardcore / Metal
Compoñentes: David - Baixo e coros
Gándara - Batería
Jairo - Guitarra e Voz
Enlaces:
https://www.youtube.com/watch?v=c5EjJfnp1mo&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=bhWhmqBuR5E&feature=youtu.be
Biografía: Fantabuloso grupo de A Guarda, creadores del subgénero "Hardcore Acomplejado" y... pocas medallas más nos podemos poner, la verdad.
- Entrevista cedida por la banda para completar información:
Entrevistado: Jairo
Banda: El Niño Intoxicado
1.- Cal foi a formación orixinal e a súa posterior
evolución? 
El Niño Intoxicado siempre fuimos los mismos... Gándara a la batería, David al bajo y yo a la voz y guitarra. Hubo una época, hacia el principio, en que intentamos conseguir un cantante, pero, con la gente que lo intentamos, la cosa no funcionó demasiado bien, así que, nos quedamos como trío.
2.- Cando e como xorde a banda? Que vos move a montala?
Duración dela? Tiñades experiencias previas coa música?
Ufs... no estoy muy seguro de qué año era cuando empezamos a
tocar, puede que sobre el 2000. Todo empezó con un proyecto anterior que se
llamaba Juljumilosis. Básicamente nos juntamos unos cuantos amigos con
instrumentos prestados porque teníamos ganas de hacer música. Tocábamos un punk
bastante costra y David ya era el bajista en aquella época, aunque ni siquiera
tenía bajo. Por aquel grupo pasaron personajes variopintos, pero nunca fue algo
medianamente serio, así que, llegó un momento en que el proyecto se paralizó.
Hasta que, un día, David llegó a mi casa con Gándara, empezamos a tocar los
tres y acabamos formando El Niño Intoxicado. El grupo duró unos... once años,
tal vez.
Y... ¿experiencias previas? La verdad es que no había
ninguna. Tanto Gándara como David aprendieron a tocar ensayando conmigo, y yo
mismo aprendí a tocar en grupo en la época de Juljumilosis, cuando se pasaba
toda la “escena” por mi casa a espantar a los vecinos... creo que, aunque fuese
una única vez, por allí apareció todo dios que estuviese en algún grupo para
tocar con nosotros, y eso me hizo aprender mucho.
3.- Como definides o voso estilo? Houbo cambio de estilo ao
longo da traxectoria da banda?
Teníamos un estilo propio al que llamamos “Hardcore Acomplejado”,
aunque la etiqueta definía más la actitud que la música que hacíamos. Supongo
que, en realidad, se podría decir que tocábamos una especie de hardcore-metal
con influencias del punk y también del new metal, que era lo muy muy, lo más
más y lo tope de lo tope en aquellos años. El estilo del grupo fue cambiando un
poco con los años, y, hacia el final, dejamos de lado el chándal metal y nos
volvimos más old school.
4.- Que influencias musicais, tanto persoais como banda,
tiñades?
Buah... esta es jodida. Éramos sólo tres, pero cada uno
tenía sus propios gustos, muy marcados e intransigentes... 
Por mi parte, lo que más me influenciaba era el Metal más
becerro y extremo y también el hardcore old school. Bueno, y Korn, que era mi
grupo favorito. Como grupo, creo que Soulfly era la banda de referencia a la
hora de “queremos sonar como...”, pero teníamos otros gustos comunes que nos
influían bastante: Refused, Snapcase, Downset, System Of A Down, Bad
Religion...
5.- Como foi o voso contacto co punk e harcore? Influíuvos a
escena local? 
A mí me gusta el punk desde siempre... no te sabría decir
cual fue el primer contacto que tuve con el género, pero probablemente sería
alguna cinta variada prestada por algún colega. Lo que sí recuerdo es que lo
primero que de verdad me gustó del punk fueron las letras, no la música.
Respecto al hardcore sí que recuerdo claramente que la primera canción del
género que escuché fue “Against The Spirits” de Downset, y ahí, al contrario
que con el punk, fue la música lo que me impactó, y , aunque no sabía nada de
géneros musicales, empecé a buscar “cosas que suenen como esto”.
La “escena” es un concepto que me es bastante ajeno, la verdad. Sabía que había grupos por el pueblo, como KKtúa o Psychotropic, pero no me influyeron gran cosa al margen de ir a algún concierto.
Centrándose en el grupo, al David le gustaba más el punk y
Gándara era más hardcoreta, así que, cuando queríamos tocar alguna versión de
Eskorbuto, o La Polla, o algún grupo del palo, el Gándara se negaba en redondo...
como mucho accedía con los Dead Kennedys, Bad Religion y otros grupos
extranjeros. Lo que nos influenciaba realmente era la música que escuchábamos,
no la que hacían los grupos del pueblo, y se notaba en las versiones que
hacíamos... Snapcase, Refused, Walls Of Jericho, Raised Fist, Sick Of It All,
alguna de S.A...
6.- Onde ensaiabades? En que condicións? Os ensaios eran moi
caóticos ou seguían un guión perfectamente marcado? De onde sacabades os
instrumentos? 
Ensayábamos en mi habitación, apretujados, con amplis por
encima de la cama y cables por todos los lados... se caían las cosas de las
estanterías por la vibración del sonido. Era guay.
Los ensayos duraban toda la tarde del sábado, y eran un poco a rumbo... tocábamos lo que se nos ocurría en cada momento mientras iba corriendo la birra, al menos al principio. Luego dejó de correr la birra porque ya éramos mayores y serios y formales, pero seguíamos tocando lo que se nos ocurría en cada momento, o nos peleábamos intentando hacer canciones nuevas.
Los ensayos duraban toda la tarde del sábado, y eran un poco a rumbo... tocábamos lo que se nos ocurría en cada momento mientras iba corriendo la birra, al menos al principio. Luego dejó de correr la birra porque ya éramos mayores y serios y formales, pero seguíamos tocando lo que se nos ocurría en cada momento, o nos peleábamos intentando hacer canciones nuevas.
Sobre los instrumentos, al principio casi todo era prestado.
La batería nos la había dejado un cura de los Somascos, el micro no sé ni de
quién era y teníamos un par de amplis que tampoco tengo muy claro de dónde
habían salido... pero con el tiempo fuimos juntando pasta y comprando nuestro
propio equipo.
7.- Destedes moitos concertos? Onde e con quen? Como os
conseguiades, chamaban a vosa porta ou tiñades que buscalos vós? Como eran os
vosos directos? Mellores e peores concertos vividos?  
En realidad sólo tocamos dos veces en directo, de ahí la
etiqueta de “Hardcore Acomplejado”, porque siempre que alguien nos ofrecía
tocar en algún lado, los otros dos decían “no podemos tocar en público... somos
muy malos”. 
La primera vez que tocamos para un público fue en un
cumpleaños del bajista, y tocaban nosecuántos grupos más, pero no me acuerdo
del nombre de ninguno. Eso sí... fue muy épico, con la gente desmadradísima,
echándose por encima nuestra y quitándome el micro para cantar...
La segunda vez fue en la Laconada de San Amaro y compartimos
escenario con Asegún.
Ya me jode no tener más que contar en esta pregunta...
8.-  Cal era a
temática das vosas letras e porque? En que vos inspirabades?  
Las letras eran de temática socio-política, bastante
influenciadas por el anarcopunk. Siempre me han gustado mucho las bandas que
dicen verdades-como-puños y que denuncian las carencias del sistema, como Sin
Dios, S.A. o Tarzán, porque creo que, si tienes la oportunidad de ser
escuchado, debes decir cosas que merezcan la pena, que hagan pensar a la gente,
o que, al menos, despierten sensaciones en ellxs.
La inspiración para escribir letras de ese tipo está en
todos los lados... no necesitaba más que ver un telediario para que me saliese
una letra. Es como dicen Sick Of It All: Just look around. Recuerdo haber
escrito una canción sobre la prepotencia por culpa de unas declaraciones de
Aznar que escuché en la radio, y una canción sobre Palestina por un simple
titular de un periódico... la podredumbre nos rodea y hay que estar muy ciego
para no verla.
9.- Gravastedes algo? Foi editado? Made in feito na casa ou
nun estudio? Tirada de exemplares? Vendestedes moitas copias?
Tenemos unas cuantas grabaciones en mono de alguna de
nuestras canciones, pero, paradójicamente, lo único que llegamos a grabar con
un mínimo de calidad fue la versión que hacíamos del Cop Killer de Speereth. La
grabamos en mi habitación, con un portátil, sin pretensiones de editarla ni
nada parecido... simplemente para tener algo grabado.
10.- Como era o ambiente/a escena na Guarda cando
empezachedes?  Como foi a evolución?
Tiñades moitos seguidores? Detractores? Había "piques" coa xente que
profesaba outros estilos musicais?
Como ya he dicho, la “escena” es un concepto que me es
ajeno. Había gente con grupos, y muchos se pasaron por mi casa para tocar con
nosotros más de una vez, pero en realidad siempre estuvimos fuera de todo
aquello... no tocábamos en directo, así que, tampoco hubo oportunidad de
hermanarse con nadie. No había seguidores, no había detractores, sólo había
cerveza y buenos momentos.
Lo que sí recuerdo es que, cuando empezamos, era la época de
los conciertos de hardcore en el Darka... aquello molaba. Luego hubo unos años
en que todo se congeló... no había nada de nada, y era bastante triste. Por
suerte esa etapa no duró demasiado.
11.- Como concibiades a música, como un mero hobby ou tamén
como un medio de intervención social? 
Aquí hay dos visiones distintas... el grupo éramos tres, y,
para dos de ellos, El Niño Intoxicado era un hobby, así que supongo que,
democráticamente hablando, ERA sólo diversión. Sin embargo, para mí era algo
más... yo sí que creo que la música puede cambiar mentes, puede cambiar la vida
de la gente y hacer que se acerquen a determinado tipo de ideologías, y lo digo
porque a mí me pasó, por lo que se podría decir que, cuando escribía una
canción, lo hacía con la firme intención de cambiar el mundo. Pretencioso ¿no?
12.- Porque terminou a banda? Se seguides en activo, que
perspectivas de futuro tedes? 
Cuando dejamos de tocar fue un poco por todo... la gente
tiene trabajos, tiene hijxs, tiene vidas a las que atender, y un grupo es una
amante exigente, es algo que requiere dedicación. Nunca llegamos a
“separarnos”... simplemente los ensayos se fueron espaciando cada vez más en el
tiempo, porque siempre había alguno que no podía venir. En la última época nos
llegamos a tirar un año entero sin tocar, para, después, quedar dos veces en un
verano... y ya. Cuando nos encontrábamos en algún lado siempre nos decíamos “hey...
hay que quedar para ensayar ¿eh?”, pero luego nada. Hasta que entré en Asegún,
seguí llamándoles casi cada sábado para ver si podían ensayar...
Supongo que el problema fue que nunca llegamos a ser un
grupo “de verdad”, y, claro... ¿quién está dispuesto a malgastar las horas
libres de su vida en algo que, en realidad, no es nada? 
13.- Anécdotas destacables que vos teñan ocurrido ao longo
da vosa traxectoria? Tanto en concertos, ensaios, viaxes, etc. 
Cuando subí a youtube el vídeo que monté para “Palestina Es
Auschwitz”, empezaron a aparecer un montón de comentarios de un tipo que se
autodefinía como “sionista” diciéndome que tenía que hacer una canción sobre lo
malos que son los palestinos... fue gracioso. Entre pitos y flautas, el vídeo
tiene más de 4000 reproducciones, lo que no está nada mal para una cosa casera
de un grupo que ni siquiera es de verdad. 
Creo que, en realidad, el grupo en sí fue una “anécdota
destacable”. Me hace gracia que, ahora que ya no existe, me esté enterando de
que alguna gente habla de nosotros en plan “hubo una época en la que en La
Guardia no había nada, excepto vosotros”. También se me hinchó el pecho cuando
alguien que no quiere ser mentado me dijo que, cuando tocamos con Asegún en la
laconada, éramos “el único grupo de hardcore del pueblo”. No estoy muy seguro
de que sea verdad, pero me hace sentir como un baluarte de algo.
14.- Algún apontamento a añadir que creades de interese para
este traballo?
No se dice “añadir”, se dice “engadir” :P
Tenemos una página de facebook que monté cuando estaba
intentando mantener vivo el grupo, no tiene gran cosa, la verdad, pero pasaos a
echarle un vistazo, si tal.
https://www.facebook.com/pages/El-Ni%C3%B1o-Intoxicado-Are-Fucking-Dead/175477279214229
Por lo demás, nada... ¡¡ánimo con el proyecto y gracias por incluirnos!!
https://www.facebook.com/pages/El-Ni%C3%B1o-Intoxicado-Are-Fucking-Dead/175477279214229
Por lo demás, nada... ¡¡ánimo con el proyecto y gracias por incluirnos!!
NOTAS:
- O
cuestionario non ten por que ser seguido ao pé da letra, só pretende servir de
orientación para axudar a recadar a información. 
-
Calquer dato, aínda que vos pareza de nula importancia, pode ser interesante
para o proxecto, polo tanto gostaríamos de que non escatimedes en detalles.
-
Este proxecto tamén pretende recuperar todos os documentos gráficos e
audovisuais existentes sobre o tema, polo que se tedes fanzines, cartaces de
concertos, fotos, gravacións de son ou vídeo, etc, gostaríamos que os
compartísedes con nós para facer un traballo o máis completo posíbel.  
Carteles:

 
No hay comentarios:
Publicar un comentario